Hoe Naomi en ik elkaar ontmoetten

Als je je ooit hebt afgevraagd hoe twee meiden met een liefde voor chaos, creativiteit en nul geduld voor papierwerk dit samen hebben opgebouwd, ben je op de juiste plaats.

Geen van ons was gemaakt voor 9 tot 5 of voor bureaustoelen. We bouwden onze carrières op door de grootste concerten en events vast te leggen, influencer-events tot leven te brengen en ideeën na te jagen die ons vleugels geven. Ergens in deze chaos kruisten onze wegen.

We hadden van elkaar gehoord, gezamenlijke kringen, en we hebben dezelfde beste vriend (shout-out naar Alex). Dus toen Alex en ik terugkwamen van een reis, wist ik dat het tijd was om dit Naomi-meisje eindelijk te ontmoeten. We dronken koffie in Soho House en praatten uiteindelijk tien uur aan één stuk door. We kochten zelfs festival tickets voor een festival dat maanden vooruit gepland stond. Iets klikte, en dat is nooit gestopt.

Hoe we in Zuid-Afrika zijn beland (samen)

Fast forward talloze herinneringen en late-night gesprekken verder, in januari 2025 stond mijn besluit vast: ik ging terug naar Zuid-Afrika. Ik ben zo iemand die plannen maakt zonder te wachten wie er meegaat. Komt er niemand? Prima. Zolang ik maar terug kan naar Afrika.

Het continent had me in zijn greep sinds mijn vader me in 2008 voor het eerst meenam naar Ghana. We keerden nog een paar keer terug, maar pas in 2021 zette ik voet op Zuid-Afrikaanse grond. Ik werd op slag verliefd. Er hing iets in de lucht, in de mensen, in het land… iets dat ik tot op de dag van vandaag niet helemaal kan beschrijven, maar waarin ik me diep thuis voelde.

Reizen tijdens Covid was misschien niet de slimste zet, en de tweede keer dat ik ging, gooide de Omicron-variant al mijn vluchten om. Gestrand, 21 jaar oud, belde mijn vader een oude zakenrelatie: Kees. Hij en zijn gezin namen me in huis. Vanaf dat moment groeide er een band. Ik leerde hun kinderen kennen, vierde feestjes op de universiteit, werd uitgenodigd op schoolfeesten, langzaam maar zeker werden zij een deel van mijn verhaal daar.

Het plan was dus simpel: ik ging terug. Toen ik het Naomi vertelde, zei ze: “Waarom kom ik niet gewoon mee?” We waren close, maar zes weken lang samen in een nieuw land… dat was andere koek.

Maar die zes weken veranderden alles. We werden niet alleen verliefd op de plek, we vonden een ritme. Met elkaar. Met de mensen. Met het land.

Zuid-Afrika had ons. En we waren niet van plan het los te laten.